Een sprong in het diepe; koken op de Atlantis deel 2

De 4e dag van de cruise was aangebroken, voor mij een nieuwe dag om te koken. De gasten gingen weer fietsen en wij vertrokken uit Helsingborg om naar het eiland Ven te varen, waar we voor anker lagen. Een groot deel van de dag had ik uitzicht op een eiland en dat bracht mij, ondanks de regen die af en toe op het dek viel in een tropische stemming. Een stemming die perfect paste bij het menu voor vandaag. Mexicaanse Lasagne, een gerecht die ik vaak maak voor mensen en eigenlijk altijd in de smaak valt. De eerste dag, dat ik een van mijn eigen recepten ging maken, dus ik was in mijn sas. Ik maakte in totaal 3 verschillende variaties. 1 met vlees, een kleinere zonder vlees en nog een kleine 2 persoons portie zonder lactose. Het voordeel van dit gerecht is dat het makkelijk aan te passen valt en lekker blijft smaken. 

Ook moest ik weer salades bedenken, de verse ananassen die eerder die week gekomen waren, waren. er aan toe om gebruikt te worden en dat was mijn inspiratie voor mijn eerste salade. Een heerlijke salade met ananas, avocado, mozzarella en zwarte sesamzaadjes. Daarnaast had ik een simpele groene bladsalade met paprika en komkommer en nog een salade, die ik mij inmiddels niet meer kan herinneren.

De dagen ervoor had ik al aardig liefde ontvangen van de gasten aan boord, maar vandaag leek het nog net een beetje meer. Fijn is het, als dat gebeurt bij je eigen recepten. Doordat we vandaag voor anker lagen, kon ik niet van boord, wel genoot ik op de rustige momenten even op het dek met een boekje of een muziekje. Koken met uitzicht op een eiland was een totaal nieuwe ervaring, eentje waar ik heel erg van  kon genieten

De 5e dag brak aan, de mensen vetrokken in de ochtend weer op de fiets, ditmaal gingen ze helaas een regenachtige dag tegemoet. Voor vandaag zou eigenlijk vis op het menu staan, maar omdat ik een persoon met een schaaldierallergie aan boord had en daarbij ook nog een reken fout had gemaakt, waardoor ik voor 1 dag eten te veel had bedacht besloot ik het plan om te gooien. Ik had nog twee grote hompen rundvlees die al ontdooid waren. De ochtend begon dus met vlees schoonmaken, iets waar ik amper ervaring mee had en een klusje die veel tijd in beslag nam. Uiteindelijk kwam daar gelukkig de redder in nood. Ylona had namelijk al een les gehad van scheepskok Max, die ik later in mijn avontuur zou leren kennen,  hierin en besloot mij te gaan helpen. Door haar hulp lukte het om de stoofschotel op tijd aan het pruttelen te zetten. Niets is erger als taai vlees natuurlijk. Ik besloot ook vandaag weer inspiratie te zoeken in de dag zelf. De groep fietste de hele dag in slecht weer, dus ik besloot dat een stoofschotel met verwarmende kruiden zoals gember en kaneel het beste zou passen. Bij de stoofschotel serveerde ik aardappels uit de oven en broccoli gemengd met bloemkool. 

Uiteraard bedacht ik ook weer 3 verschillende salades, maar als je 18 verschillende salades bedenkt in een week tijd, dan is het soms moeilijk om alles te onthouden. Als ik het goed herinner had ik wel per persoon een  Caprese salade in een glazen schaaltje. Ook vandaag besloot ik aan boord te blijven, want inmiddels begon ik te voelen dat ik dagen had waarbij ik veel stond, een beetje rust voor mijn lichaam was nodig. Aan boord las ik en in de avond speelde ik nog een potje Uno met Liana en Berend voordat ik na mijn kleine avondritueel op de schepschommel mijn bed in dook. De dag erna zou een drukke dag worden, dus ik wou goed uitgerust zijn.

De 6e dag was een drukke dag. Ik stond op tijd op, omdat ik vandaag lunch en diner moest verzorgen. De gasten zouden vandaag meezeilen en kregen daarom ook lunch aan boord. 

Als lunch kregen de mensen Javaanse soep met brood met verschillende dips, wrap tosti's en een zoet pasteitje. Ik begon met het opzetten van de soep. Vervolgens konden de maiskoekjes de oven in. Ondertussen stond naast de soep een grote pan eieren te koken. Gelukkig had een van de tourguides; Eliza aangeboden om te helpen met eieren pellen. Ik maakte ik alvast mijn sausje voor de eieren en groentes. 

Daarna maakte ik verschillende dips voor bij de lunch. Yip hielp mij door de wrap tosti's te maken, de pasteitjes waren afgebakken en lunch was klaar omgeserveerd te worden. 

Na de lunch stortte ik mij op de rest van het avond eten. Spareribs met Indonesische marinade gingen de oven in, de kipsate werd gebakken, satesaus gemaakt, groentes gekookt en ik maakte een pittige komkommersalade. 

Mijn menu voor een Indonesische scheepsavond was gevormd. In het originele menu zat er geen Indonesisch, maar doordat ik zelf stage gelopen heb en ik weet dat een Indonesische avond ook een oude traditie van de marine is, besloot ik halverwege de week dat ik toch echt een Indonesische avond wou doen. Gelukkig was ook deze avond een groot succes! Zelf maakte ik wederom geen foto's met mijn camera. Wel maakte Ylona foto's van mij terwijl ik het Indonesische buffet uitlegde aan de groep.

De laatste dag van de reis was aangebroken. Traditie getrouw de dag van het captainsdiner. In plaats van een buffet zou ik vandaag dus alles op borden uit serveren. Dat moest natuurlijk een extra speciaal menu worden. De avond ervoor was Piet al aan boord gekomen, in de middag besloot hij mij te helpen in de keuken. Die hulp werd gewaardeerd. Overdag grilde ik de asperges vast voor. Ik maakte een heerlijke sinaasappel risotto en ik vroeg Yip of hij de zalm wou uitpakken die hij eerder deze week voor mij gemarineerd had. Uiteraard moest Yip ook even helpen met voorproeven en dat was een fijn moment. De zalm was na 3 dagen marineren verandert in een smaakbom. Een smaakbom die ook nog eens perfect paste bij de sinaasappel risotto die ik al gemaakt had. 

Piet hielp mij ondertussen door de tonijn in moten te snijden en grilde ze even kort aan in de grillpan. Ondertussen maakte ik twee varianten aardappel puree; de eerste variant gemengd met rode biet en de andere variant met kurkuma, spinazie en rucola. De belangrijkste componenten voor het menu stonden klaar. 

Voor het eten kleedde ik me snel om, want bij het captainsdiner mag alles net wat luxer, leuk om op de laatste avond met de groep nog even extra moeite te doen. Alles stond klaar voor het eten, gelukkig kreeg ik hulp erbij in de keuken. Piet maakte nog snel lactose vrije lavacakejes en samen met de extra hulp maakte ik de borden op. 

Als voorgerecht kreeg iedereen sinaasappel risotto met Gravad Lax, een ware smaak sensatie als ik er mijn eigen bescheiden oordeel over mag geven. 

Het hoofdgerecht bestond uit kort gegrilde tonijn, met rode bieten aardappel puree en groene aardappel puree, gegrilde asperges en een lekkere salsa Verde, 

Het toetje waren lavacakejes met mango saus en karamelsaus. Uiteraard at ik zelf ook mee, en mijn zelfliefde groeide wederom tijdens het eten. Ik durf wel met zekerheid te zeggen dat liefde ook bij vrouwen gewoon door de maag gaat en af en toe ben ik stiekem een beetje verliefd op mijzelf als ik mijn eigen eten proef. Goed koken blijkt dus een uitstekende manier om aan je zelf liefde te werken. 

Ineens was daar dan het moment dat ik klaar was als zelfstandig chefkok in de kombuis. Mijn avontuur op de schepen zou verder gaan, maar voor de festivals ging ik verder als hulpkok. Ik besloot na mijn captains diner nog even naar een supermarkt te gaan en spontaan maakte ik er een wandeling bij. Met een grote lach op mijn gezicht liep ik door Malmö, de plek waar ik een week eerder aan boord was gestapt. Met een dubbelgevoel liep ik rond. Blij dat deze week erop zat. Blij dat de mensen zo tevreden waren en dat alle gerechten die ik bedacht had goed uitpakten. Ook blij dat ik de verantwoordelijkheid als zelfstandig chef weer even mocht loslaten. Tijdens het wandelen hoefde ik niet bezig te zijn met de planning voor de dag erna, maar kon ik even volop genieten. Vooral was ik trots, want ondanks dat ik niet opgeleid ben als kok en daarnaast ook beperkte ervaring heb, had ik de week toch succesvol volbracht en een heleboel liefde gekregen van de gasten aan boord. 

In een week tijd groeide ik als mens. Het was ver uit mijn comfort zone, maar een welkome uitdaging. Ylona hielp mij in het leren om hulp te vragen, waarschijnlijk zonder dat ze het zelf door had. Ik kon mijzelf bewijzen dat ik gegroeid was in het aangeven van grenzen. Ook liet ik mijzelf zijn dat ik flexibel en creatief genoeg ben om problemen die ontstaan op te lossen. Mijn onzekerheid verdween deze week steeds meer naar de achtergrond, juist doordat ik samenwerkte met een crew die mij in volledigheid accepteerde en wou helpen waar nodig. 

De belangrijkste les die ik leerde: om hulp vragen is geen teken van zwakte, het is juist sterk en soms gewoon nodig en zodra je het doet, krijg je vaak de bevestiging dat mensen met liefde willen helpen, dat, dat dus helemaal geen probleem is. Ik leerde ik dat angst een slechte raadgever is. Ik had vooraf vele argumenten kunnen verzinnen waarom ik dit avontuur zou afslaan, maar ik besloot simpelweg Ja te zeggen, ondanks de angsten. Dat leverde mij een prachtig avontuur op, die niet alleen leuk was, maar ook bij heeft gedragen aan mijn persoonlijke ontwikkeling. 

De volgende ochtend vertrok de groep weer naar huis en met de Atlantis vaarden wij richting Rostock. De plek waar het eerste festival zou gaan plaatsvinden. De overtocht gebruikte ik om bij te komen. Schommelend op de golven van de zee kon ik heerlijk slapen. Ik las verder in mijn prachtige boek; mythes en legendes van de Zuiderzee en ik genoot vooral. Het ritme van de golven, de zonsondergang, de crew en het zijn op zee. Voor mij een nieuwe ervaring, want varen op binnenwateren heb ik vaak ervaren, maar op zee op een zeilschip is weer een hele andere ervaring. Over de festivals vertel ik meer in het volgende blog, inclusief vele foto's van Amsterdam Sail