Zoals mijn naam als zegt; ik ben Brenda. Ik ben iemand die al van jongs af aan erg goed is in de mooie kanten van het leven zien. Al jong kwam ik erachter dat je doormiddel van foto's met andere kan delen hoe mooi en bijzonder het leven is. Als kind was ik erg fanatiek op vakanties bezig met mijn wegwerp camera's. Als puber deed ik vaak shoots met mijn vriendinnen. Zo rond mijn 16e had ik mijn toenmalige vriendje overtuigd dat fotografie een hele goede hobby was en omdat hij werkte besloot hij een spiegelreflex camera aan te schaffen. Eigenlijk voor zichzelf, maar als snel was ik degeen die standaard rondliep met mijn camera. Ik was verkocht en vond de uitdaging om elke keer weer de perfecte foto te maken erg leuk. Uiteindelijk kocht ik dus mijn eigen camera en al snel volgde ik een workshop om te leren over de verschillende mogelijkheden die een professionele camera biedt. In de 10 jaar erna fotografeerde ik veel en leerde ik via internet steeds meer technieken binnen de fotografie. 

Al snel begon ik echt een oog voor fotografie te ontwikkelen. Ook op moment dat ik geen camera mee had, vroeg ik me in vele situaties af hoe ik de schoonheid van het moment kon vastleggen. Toch fotografeerde ik alleen nog hobbymatig, voornamelijk tijdens uitstapjes en reizen. Af en toe eens een feestje en enkele kleinschalige bruiloften van bekenden, de tweeling van mijn zus die net geboren was. Daarnaast werkte ik gewoon uiteraard en ik genoot op alle vlakken van het leven. 

Rond mijn 25e werd ik ziek. 5 jaar lang kon ik weinig, de momenten dat het beter ging probeerde ik te werken, maar lange periodes kon ik niet meer als op de bank liggen. Het was in die periode dat ik tot het besef kwam dat foto's onwijs waardevol kunnen zijn. Al liggend op de bank bekeek ik de foto's van alle mooie ervaringen die ik al had opgedaan in mijn leven. De bijzondere reizen die ik had mogen doen, de feestjes die ik had gehad, de lieve mensen die ik ontmoet had etc. Het herinnerde mij eraan dat het leven ook magisch kan zijn. Dat ik de periode van ziek zijn simpelweg moest uitzitten, opdat ik daarna weer volop zou kunnen genieten van alle magie die het leven te bieden heeft. 

Doordat ik in die periode extreem veel jeuk had, kon ik mij vaak nergens op focussen. Mijn handen waren continue bezig om de jeuk te bestrijden. Het enige wat ik kon doen om mezelf bezig te houden was fantaseren over de toekomst. Op dat moment ontdekte ik dat mijn toekomst moest inhouden dat ik mijn fotografie droom ging nastreven. Steeds vaker was ik aan het bedenken welke foto ideeën ik wou uitvoeren in de toekomst. Ik bedacht exact hoe ik in beeld zou kunnen brengen wat ik had bedacht. 

Nadat ik volledig genezen was maakte ik eerst nog een dwaling. Ik ging werken als matroos voor mijn vader om hem op die manier te helpen. Mijn camera lag echter altijd klaar in de stuurhut, want op een varend schip moet je snel zijn als je een tafereel voorbij zit komen die gefotografeerd mag worden. Ook zat ik regelmatig op het dek, twee hondjes naast mij en de camera om mijn Nek. Zo fotografeerde ik het straatleven aan de kost verloren vaart in Amsterdam, maar ook de stilte van het IJsselmeer op een mistige dag en uiteraard fotografeerde ik heel vaak de zonsondergang. Een moment wat keer op keer uniek is, en de wereld verandert in een sprookjes plek, vooral als je op het water zit en de kleuren van de lucht gereflecteerd worden op het water. 

De schepen van mijn vader werden verkocht en ik moest weer opzoek naar een nieuwe baan. Dit keer besloot ik echter dat het tijd was om mijn droom te gaan leven en van datgeen wat al meer als 10 jaar mijn passie was mijn werk te maken. Dat brengt mij waar ik nu sta. Inmiddels heb ik verschillende opdrachten achter de rug. Verschillende ondernemers heb ik geholpen met foto's die laten zien wie ze zijn. Ook mocht ik onderdeel zijn van bijzondere momenten in het leven van mensen. Een trouwerij, een verjaardag, een babyshower, een geboorte; allemaal vreugdevolle gebeurtenissen, waarbij foto's een waardevolle terugblik konden zijn. 

Ook werd ik al snel benadert door de uitvaartondernemer uit Zwartsluis; of ik ook open stond om rouwfotografie te doen. Een hele andere categorie, die ook zeker om een eigen aanpak vraagt. Normaal ga ik vol voor het perfecte plaatje. Tijdens een uitvaart vind ik het belangrijkste doel dat een fotograaf niet storend mag zijn. De focus tijdens een uitvaart licht daarom op het vertellen van het verhaal en zorgen dat de rouwende mensen volledig de ruimte krijgen om alle aandacht te geven aan het afscheid. Het mooiste compliment als rouwfotograaf om te krijgen is dan ook niet; wat een prachtige foto's, maar ik heb helemaal niet gemerkt dat je er was.

Als fotograaf vind ik juist de verschillende kanten van fotografie bijzonder om te mogen ervaren. Tijdens een trouwerij of een feest ben je onderdeel van een feestelijke gebeurtenis, als rouw fotograaf ben je onderdeel van een afscheid en doormiddel van de foto's ook het rouwproces. Beide vormen zijn dankbaar om te doen, beide vormen wordt je als buitenstander toegelaten in de bijzondere gebeurtenissen van het leven. 

Het verschil tussen event en portret fotografie vind ik ook prachtig. Tijdens een event ben je als fotograaf vooral bezig met in het moment zijn, zorgen dat je precies de bijzondere tafereeltjes weet vast te leggen, de belangrijke momenten en de sfeer van het event. Je laat gebeuren wat er gebeurt en legt het vast met je camera. Bij portret fotografie ontstaat er een samenwerking tussen mij en het model. Het belangrijkste is namelijk dat iemand op zijn gemak is, dat iemand zichzelf durft te zijn voor mij en mijn camera. Iedereen is uniek, en iedereen is mooi het is simpelweg aan mij als fotograaf om te zorgen dat het model de ruimte voelt om zichzelf te laten stralen. Maar dan eens kreeg ik mensen voor mijn camera, die beweerde niet fotogeniek te zijn en elke keer werd het tegendeel bewezen. Iedereen is fotogeniek, zolang ze maar zichzelf durfen te zijn. Tijdens een Portret shoot staat daarom plezier centraal, want alleen iemand die zich vermaakt kan daadwerkelijk zijn of haar volle licht laten stralen.