Een sprong in het Diepe; koken op de Atlantis

Ik begon mijn reis vanaf Amsterdam, met het vliegtuig vloog ik richting Kopenhagen, om vanaf daar de trein te pakken naar Malmö. Slechts 10 minuten hoefde ik te lopen naar het schip wat mijn thuis zou zijn voor de komende week; de Atlantis. Aan boord kreeg ik een korte rondleiding en maakt ik kennis met de eerste crew leden. Ik kreeg een kamer toegewezen die ik deelde met Liana, een geweldige vrouw uit Zuid Afrika. Ik kreeg een rondleiding langs de belangrijkste voorraad plekken en praatte wat met de huidige chef aan boord. Ik besloot om eerst zelf een lijst te maken met welke producten waar stonden, zodat ik die kon raadplegen als ik spullen zocht. 

Aangezien het de laatste avond voor de groep aan boord was en Jorge er nog als chefkok was, had ik de eerste dag een paar uur de tijd om de stad Malmö te ontdekken. Ik besluit die kans te gebruiken en gin op pad met mijn camera. Ik liep door de oude binnenstad, richting een park. Hieronder een fotoreportage van de wandeling die ik maakte, want een foto zegt meer dan 1000 woorden. Na mijn wandeling genoot ik in de crew ruimte mee van het heerlijke Captains Diner gemaakt door Jorge. Samen met een deel van de crew deed ik daarna nog een drankje in de stuurhut om vervolgens mijn eerst avond op het schip te gaan slapen. De dag erna zou het schip naar Kopenhagen varen en zou de nieuwe groep aan boord komen. De groep waarvoor ik een week mocht gaan koken. 

Mijn eerste ochtend op het schip stond ik vroeg op. Jorge was nog aan boord om mij een beetje wegwijs te maken van de normale gang van zaken en de keuken. In een dag tijd bereidde hij mij voor op wat ik moest weten om die week te kunnen koken volgens de standaard van de zeilschepen. Wij begonnen met het ontbijt en Jorge leerde mij enkele van de trucjes die hij gebruikte om te zorgen dat de mensen elke dag weer een beetje verrast zouden zijn. Hij bereidde die dag het warme deel en ik maakte overdag de drie salades voor bij het hoofdgerecht. Ook namen we de bestelling voor de komende week samen in ontvangst. De vriezer en koelingen die al bomvol waren, werden nog voller. Ik leerde gelijk uitdaging nummer 1 in de wereld van kombuizen; een indeling maken waarbij je de belangrijkste dingen kan pakken zonder van alles te moeten verplaatsen en onthouden wat je waar neer hebt gelegd. Ik bestookte Jorge verder met vragen om mezelf voor te bereiden op de dagen erna. 

Gelukkig genoten de mensen de eerste dag al van het eten, we maakten de keuken schoon en ik had nog net tijd om een kleine wandeling te maken in Kopenhagen. Met mijn camera ging ik een uurtje op pad, al vrij snel kwam ik uit bij een prachtig gebouw waar ik volop van genoot, waardoor de wandeling uiteindelijk vrij klein bleef, maar ik desondanks intens genoot van het nieuwe avontuur wat ik begonnen was. 

Het menu van de eerste dag was:
Kip in curry saus, met rijst en groene bonen groente mix
Koolsalade
couscous salade
en een groene blad salade met dressing

De volgende dag zijn we naar Helsingor gevaren. Vandaag was er geen extra kok meer aan boord die mij kon helpen. Die mij vertelde wat ik die dag moest doen. Volledige vrijheid, ik mocht exact zelf bepalen hoe ik mijn dag ging invullen, behalve dan dat ik toch echt moest zorgen dat er die avond voor 40 man eten zou staan. Na het ontbijt ging ik dan ook direct aan de slag. Gelukkig stond er de eerste dag een simpel gerecht op het menu. Spaghetti Bolognaise. Uiteraard moest ik daarnaast nog verschillende salades bedenken. Waar ik de eerste dag begon met een mooie planning voor de salades, kwam ik er vandaag achter dat, dat niet handig is. Op een schip wil je efficiënt werken, daarnaast wil je zo min mogelijk weggooien om voedselverspilling te voorkomen. 

Ik besloot daarom twee salades te maken met producten die niet op waren gegaan. De eerste salade gebaseerd op de Italiaanse brood salade, gemaakt van de overgebleven broodjes van het ontbijt; Panzanella. Ideaal als je resten brood hebt die eigenlijk al te droog zijn. Ik droogde het brood nog wat verder uit in de oven, zodat het goed krokant zou worden. 

Ook had ik nog aardig rijst over van de dag ervoor, daarnaast was een deel van de groente, voornamelijk bonen over. Ik besloot dat, dat een goede basis was voor een tweede salade, want in de koeling stond nog heel veel hummus, die aan het einde van de week over datum zou gaan. Daarvan wou ik natuurlijk zoveel mogelijk gebruiken, en zo was met een beetje aanvulling de tweede salade geboren. 1 die überhaupt niet voorkwam in de lijst met salades die ik al gemaakt had. 

Als derde salade besloot voor een groene bladsla geïnspireerd op Caprese te maken, want dat smaakt altijd lekker en past natuurlijk perfect bij Italiaans. 

In de namiddag kwamen de gasten weer in boord. Daar werden ze verwelkomd door de taart die al voor ze klaar stond. Om 7 uur stond het buffet klaar voor de gasten. Ik ringelde de scheepsbel en legde ze uit wat het menu van de dag was, zodat de mensen konden gaan smullen van de resultaten van mijn eerste dag als zelfstandig kok in een kombuis. 

Na het eten had ik wederom nog tijd om nog even te genieten van Helsingor voordat het laatste licht verdween. Ik liep op gevoel rond in het prachtige stadje en nam de omgeving in mij op. Vanachter een omheinde muur hoorde ik gezang en ik besloot dat ik wou weten waar het vandaan kwam. In de tuin van een kerk was blijkbaar een optreden bezig van een groep acteurs. Ik besloot te genieten van het optreden, de woorden verstond ik wellicht niet, maar de energie voelde ik zeker en met mijn ogen keek ik wat ze deden. Het voelde als een klein cadeautje vanuit het Universum. Kort maar krachtig. 

Ik besloot dat ik een mooie dag had gehad, en het tijd was om terug te gaan naar het schip, zodat ik de laatste dingen in de keuken kon gaan doen. Echter kreeg ik bij aankomst van het schip nog een prachtig cadeautje. Er bleek prachtig licht te zijn en net een heel mooi zeilschip de haven in te varen. Samen met mijn camera genoot ik nog even door, terwijl ik de boeg van de Atlantis als doorkijkje te gebruiken om foto's van de haven en het andere zeilschip te maken. Als fotografie liefhebber, voelde dat als nog een extra cadeautje van het universum. 

Ik sprak nog even met de gasten, ruimde de keuken op en besloot op tijd mijn bed in te gaan. Morgen stond er weer een dag van koken op het programma, en ik was nog niet zeker van hoe ik hetgeen klaar ging maken voor de volgende dag. Tijd om eerst een nachtje te rusten. 

De 3e dag aan boord ging het schip verder naar Helsingborg. Zoals elke dag gingen de gasten weer fietsen terwijl wij per schip naar de volgende bestemming vertrokken. Voor vandaag had ik twee grote stukken varkensvlees liggen, elk van 3 kilo. Een gerecht wat ik normaal niet snel zelf zou maken, dus ik besloot even Jorge te appen om te raadplegen wat hij exact er mee zou doen. Na overleg was mijn plan duidelijk en had ik ook een goed idee van wat ik zou gaan maken die dag. 

Het warme deel zou vandaag worden, varkensvlees in plakken met een smaakvolle rode saus, Aardappel Gratin en gekookte gemengde groentes. Uiteraard had ik ook voor vandaag weer 3 verschillende salades. Van de kool die niet opgegaan was maakte ik nog een andere variant van de koolsalade. Ook maakte ik een watermeloen, olijven en feta salade en daarnaast nog een simpele groene bladsla met tomaat, komkommer ui en een lekkere dressing. 

Vandaag maakte ik gerechten die ik eigenlijk nog niet veel gemaakt had in mijn leven. Spannend dus, want je wilt wel dat de gasten in de avond weer kunnen genieten van heerlijk eten. Toch ging ik aan de slag, ik kookte de aardappels, sneed ze in plakken en maakte mijn mengsel voor de aardappel puree. Mijn grootste angst was dat hij waterig zou zijn, maar ik besloot die angst weg te zetten. Trust the proces heb ik meer dan eens herhaald in deze week. Blij was ik dan ook toen ik mijn aardappel gratin uit de oven halen en hij er volledig geslaagd uitkwam. 

Het vlees moest in de oven met een vleesthermometer. Ik kruidde het vlees en fluisterde wederom toe trust the proces. Ook het vlees bleek er nog perfect mals en sappige uit te komen. De bruine saus die ik erbij maakte mocht erover in de bakken. De groentes waren een kwestie van blancheren en in de oven afbakken. Wederom lukte het mij om een geslaagd diner op tafel te zetten op de afgesproken tijd. 

Inmiddels had ik de crew namen leren kennen en wist ik steeds beter waar ik alles kon vinden op het schip. Toch was het elke dag weer een uitdaging om alles te vinden wat ik nodig had. Er zijn namelijk verdeeld over het schip verschillende plekken. De koel en de vriescel zitten direct in de keuken op de Atlantis. Wel zit de vriezer achter de koelcel, waardoor de vriezer deur dus uitkomt in de koelcel. Dat hout in dat je regelmatig spullen moet verplaatsen om in de vriezer te kunnen komen. In de koelcel had Jorge mij het systeem geleerd om de producten die je klaar maakte voor die dag koud te zetten. Elke dag een nieuwe stapel met kratjes maken, waar je alles voor die dag in deed. De uitdagendste plek om droge voorraden weg te halen was de beer storage. Hiervoor moest ik door de crewzitruimte, door de gang van de crew vertrekken naar de eerste dry storage. Daar zat een zware deur die het ruim in ging, vervolgens kan je het trappetje af, en waren daar grote schappen met voorraden. 

Ik leerde op de Atlantis dus al snel dat je op dit schip een duidelijk lijstje wilt maken aan het begin van de dag, om gewapend met boodschappen tas in 1 keer alles op te halen. Vandaag het mij wel geleerd dat het echt makkelijker is om dingen te maken waar je al veel ervaring in hebt. Ik besloot met Ylona, de head of service te overleggen om wat aanpassingen te doen in het menu. Terwijl ik aan het koken was, haalde ze een aantal extra dingen voor mij op voor de dag erna. 

Dit was een spannende dag voor mij, juist omdat ik dingen maakte die ik nog maar enkele keren, of nog nooit had klaargemaakt. Een uitdaging, die ik gelukkig goed volbracht had, maar die ook zeker energie gekost had. Het licht was al aan het verdwijnen toen ik de keuken uitging, dus ik besloot aan boord nog even te rusten voordat ik naar mijn kamer ging en mij ging voorbereiden op de volgende dag. Voordat ik ging slapen luisterde ik nog even naar de harpmuziek van Lavinia Meijer op de Skipskommel (schommelbankje). Een klein ritueel die ik mij al snel aanleerde aan boord van de Atlantis. Wiegend op het water, mijn hoofd even tot rust brengen, terwijl ik muziek luisterde en even een moment nam om dankbaar te zijn voor de avonturen en uitdagingen die ik mocht beleven.